Ονυχομυκητίαση (μύκητας νυχιών)

Η ονυχομυκητίαση των νυχιών είναι μια μολυσματική ασθένεια μυκητιακής φύσης. Προκαλείται από μύκητες μούχλας ή ζύμης, ή δερματόφυτα. Εξαιτίας αυτού, η πλάκα του νυχιού παραμορφώνεται και αποκτά λευκό-κίτρινο χρώμα. Η παθολογία είναι συχνή σε ώριμους και ηλικιωμένους ασθενείς, μετά από 60-65 χρόνια. Όσο μεγαλύτερος είναι ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης ονυχομυκητίασης. Αυτό οφείλεται στον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης της πλάκας των νυχιών, στη διαταραχή των τροφικών διεργασιών της κλίνης των νυχιών και στην αγγειοπάθεια - αγγειακές παθολογίες. Οι άνδρες εμφανίζουν μυκητιάσεις δύο έως τρεις φορές πιο συχνά από τις γυναίκες. Η μυκητίαση προσβάλλει κυρίως τα δάχτυλα των ποδιών, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προσβάλει και τα χέρια. Η ονυχομυκητίαση είναι ένα δυσάρεστο αισθητικό ελάττωμα και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από επιπλοκές, όπως γάγγραινα, διαβητικό πόδι και φλέγμα των κάτω άκρων.

• Άλλα ονόματα για την ασθένεια:μύκητας νυχιών.
• Κύρια συμπτώματα:αλλαγή στη σκιά της πλάκας, εμφάνιση λευκών κηλίδων σε αυτήν, διαχωρισμός της πλάκας από το κρεβάτι, κοιλότητα του νυχιού, καταστροφή και μαλάκωμα της πλάκας του νυχιού, οπές και αυλακώσεις στην επιφάνεια, φλεγμονή της περιγλώσσιας πτυχής, πάχυνση του κρεβατιού.
• Η θεραπεία πραγματοποιείται από:δερματολόγος.

Λόγοι ανάπτυξης

Τις περισσότερες φορές, η μόλυνση εμφανίζεται μέσω της άμεσης επαφής με έναν ασθενή με μύκητα των νυχιών (ή μέσω της χρήσης κοινών ειδών οικιακής χρήσης, παπουτσιών ή ειδών υγιεινής). Υπάρχει υψηλός κίνδυνος μόλυνσης σε δημόσια ντους, αποδυτήρια, λουτρά, σάουνες και γυμναστήρια (δηλαδή, όπου οι άνθρωποι περπατούν πιο συχνά ξυπόλητοι).

Κατά κανόνα, η μόλυνση διεισδύει εύκολα μέσω του παραμικρού τραύματος στο δέρμα - ρωγμές στις πτυχές μεταξύ των δακτύλων, κάλους, εκδορές, εκδορές.

Η πιθανότητα εμφάνισης ονυχομυκητίασης των ποδιών είναι μεγαλύτερη εάν ο ασθενής πάσχει από συνοδά νοσήματα:

• ενδοκρινικές διαταραχές(διαβήτης τύπου 1 ή 2, υπέρβαρος, παχυσαρκία, υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός).
• αγγειακές παθολογίες των άκρων— χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ή λεμφοστάση.
• διαταραχές του ανοσοποιητικού, ιδίως, μόλυνση από τον ιό HIV.

Η ονυχομυκητίαση συχνά αναπτύσσεται λόγω μακροχρόνιας χρήσης αντιβακτηριακών φαρμάκων, κορτικοστεροειδών και κυτταροστατικών. Λόγω της πρόσληψης, η κυκλοφορία του αίματος επιδεινώνεται και οι φυσικές ανοσοποιητικές δυνάμεις εξασθενούν - αυτό οδηγεί στην εκδήλωση δευτερογενούς μόλυνσης.

Παράγοντες κινδύνου

Η ανάπτυξη της ονυχομυκητίασης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία, το φύλο, τον τύπο δραστηριότητας, καθώς και τις συνθήκες στις οποίες ζει ένα άτομο.

1. Ηλικία.Στα παιδιά ο επιπολασμός του μύκητα είναι 3%, ενώ σε μεσήλικες και ηλικιωμένους φτάνει το 50%.
2. Πάτωμα.Οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς στη μόλυνση, αλλά ταυτόχρονα επισκέπτονται γιατρούς λιγότερο συχνά από τις γυναίκες (ανάλογα, η ασθένειά τους πηγαίνει πιο συχνά σε προχωρημένο στάδιο).
3. Κοινωνικές συνθήκες.Ο μύκητας των νυχιών των ποδιών είναι πιο συχνός στον πληθυσμό των μεγάλων πόλεων παρά στους κατοίκους των χωριών και των χωριών.
4. Κατοχή.Οι μυκητιασικές λοιμώξεις της πλάκας των νυχιών μπορεί να εντοπιστούν συχνότερα σε άτομα που εργάζονται στη βιομηχανική παραγωγή και σε δύσκολες συνθήκες - συσσώρευση επιβλαβών αερίων, σκόνης, ατμού, επιθετικών χημικών ουσιών, ιονίζουσας ακτινοβολίας. Άτομα που εργάζονται σε ιατρικά ιδρύματα, αίθουσες μασάζ, λουτρά, ντους, σάουνες και ξενώνες βρίσκονται σε κίνδυνο. Η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου είναι επίσης υψηλότερη μεταξύ των επαγγελματιών αθλητών.

Παθογένεση

Οι μυκητιασικές ασθένειες των νυχιών προκαλούνται από περίπου 50 είδη μυκήτων. Μπορούν να χωριστούν σε τρεις κύριες ομάδες:

1. Δερματόφυτα (δερματομύκητες).Η πιο κοινή αιτία μόλυνσης. Τα κύρια παθογόνα περιλαμβάνουν Trichophyton rubrum, T. mentagrohytes και Epidermophyton floccozum. Η μόλυνση που προκαλείται από δερματόφυτα ονομάζεται δερματοφυτική ονυχομυκητίαση.
2. Μανιτάρια που μοιάζουν με μαγιά.Παθογόνα του γένους Candida, αποτελούν περίπου το 10% των περιπτώσεων μόλυνσης.
3. Καλούπια(Aspergillus, Fusarium).

Τα συμπτώματα του μύκητα και η περαιτέρω προσέγγιση της θεραπείας εξαρτώνται από τον τύπο του παθογόνου.

Ας εξετάσουμε τον μηχανισμό ανάπτυξης της νόσου με τη βοήθεια των δερματομυκήτων, αφού αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία των περιπτώσεων. Αυτοί οι μύκητες συμβάλλουν στην καταστροφή της κερατίνης της πλάκας των νυχιών. Πρώτον, τα δερματόφυτα επηρεάζουν το δέρμα στην περιοχή του ποδιού, αργότερα η μόλυνση εξαπλώνεται στο κρεβάτι και στο οροπέδιο των νυχιών.

Οι μύκητες διεισδύουν στους ιστούς με διάφορους τρόπους:

• μέσα από την εσοχή κάτω από το νύχι, από την ελεύθερη άκρη.
• μέσα από το πίσω μέρος της πλάκας.
• μέσω της εγγύς περιγλώσσιας πτυχής.

Ανάλογα με το πώς η μόλυνση διείσδυσε στο νύχι, διακρίνονται οι ακόλουθες οδοί διείσδυσης:

• Άπω υπογόνιο.Κατά κανόνα, τα δερματόφυτα εισέρχονται στα βαθιά στρώματα του νυχιού μέσω της ελεύθερης άκρης της πλάκας του νυχιού. Βασικές παθολογικές αλλαγές συμβαίνουν στο κρεβάτι του νυχιού. Εκεί αρχίζει η επιταχυνόμενη κυτταρική ανάπτυξη και αναπτύσσεται υπογλώσσια κεράτωση. Η κεράτινη στοιβάδα στο χείλος της πλάκας του νυχιού παχαίνει, με αποτέλεσμα να μπορεί εύκολα να διαχωριστεί. Απευθείας από το κρεβάτι του νυχιού, η μόλυνση εξαπλώνεται περαιτέρω, σε μια εγγύς κατεύθυνση. Αρχίζει η αργή καταστροφή της πλάκας.
• Λευκή επιφάνεια.Αλλά ανομοιόμορφες λευκές κηλίδες σχηματίζονται στο πάνω στρώμα της πλάκας των νυχιών και με την πάροδο του χρόνου επηρεάζεται ολόκληρη η πλάκα. Το νύχι γίνεται μεγαλύτερο και παχύτερο, θρυμματίζεται και αποκτά μια γκρι-καφέ απόχρωση. Ωστόσο, η μήτρα και το επιθήλιο διατηρούνται και η φλεγμονώδης διαδικασία επίσης απουσιάζει.
• Εγγύς υπογόνιμος.Σε αυτή την περίπτωση, η μόλυνση εξαπλώνεται από το δέρμα και τις περιγλώσσιες ραβδώσεις στην πλάκα και στη συνέχεια στην ίδια τη μήτρα. Στην περιοχή της οπής και του υπογόνιμου κρεβατιού σχηματίζονται χαρακτηριστικές κηλίδες, αλλά δεν υπάρχει φλεγμονή.
• Σύνολο, στο οποίο έχει καταστραφεί ολόκληρο το νύχι. Τα εγγύς τμήματα της κορυφογραμμής καταστρέφονται ή παχαίνουν. Μετά από αυτό, η πλάκα των νυχιών σταματά να αναπτύσσεται.

Τι προκαλεί μόλυνση στο νύχι:

• μηχανική βλάβη στην πλάκα των νυχιών.
• συχνή επαφή των χεριών ή των ποδιών με νερό, οικιακές χημικές ουσίες και συμπυκνωμένα απορρυπαντικά.
• φορώντας άβολα παπούτσια και συνθετικές κάλτσες.
• αυξημένη εφίδρωση των ποδιών?
• συγγενείς και επίκτητες παραμορφώσεις.

Ταξινόμηση της ονυχομυκητίασης

Σύμφωνα με την εγχώρια ταξινόμηση, υπάρχουν τρεις τύποι μύκητα νυχιών:

1. Νορμοτροφικό.Αυτό είναι το αρχικό στάδιο του μύκητα των νυχιών. Η απόχρωση της πλάκας αλλάζει, ενώ διατηρεί την αρχική της ακεραιότητα και σχήμα. Στο εσωτερικό σχηματίζονται μικρές κηλίδες και κιτρινωπές ρίγες.
2. Υπερτροφικός τύπος.Η πλάκα του νυχιού γίνεται αισθητά παχύτερη και μεγαλώνει, έτσι οι ασθενείς διαγιγνώσκονται με υπογλώσσια υπερκεράτωση. Το ίδιο το νύχι γίνεται χλωμό, χάνει τη λάμψη του και παραμορφώνεται αισθητά. Στην ελεύθερη άκρη της πλάκας εμφανίζονται ανωμαλίες. Επίσης σε αυτή την περίπτωση, αναπτύσσεται φλεγμονή και οι ασθενείς αισθάνονται πόνο ενώ περπατούν και φορούν στενά παπούτσια.
3. Ονυχολυτικό τύπο.Η πλάκα των νυχιών γίνεται πιο λεπτή και ξεκολλάει από το κρεβάτι, ενώ το ίδιο το νύχι γίνεται θαμπό και αποκτά γκρι-καφέ χρώμα. Στην επιφάνεια της πλάκας σχηματίζονται κενά.

Η βλάβη αναπτύσσεται σταδιακά: πρώτα εμφανίζονται κίτρινες, γκριζόλευκες κηλίδες και η πλάκα του νυχιού πυκνώνει. Στην αρχή δεν υπάρχει πόνος. Αργότερα, όταν τα νύχια των ποδιών αρχίζουν να πυκνώνουν και να θρυμματίζονται, η πλάκα του νυχιού απομακρύνεται από το κρεβάτι και εμφανίζεται σημαντική ενόχληση.

Κίνδυνος

Μια μυκητιασική λοίμωξη του νυχιού μετατρέπεται σε «πύλη εισόδου» για τη διείσδυση άλλων λοιμώξεων, για παράδειγμα, ερυσίπελας. Επίσης, μια μόλυνση από τα πόδια μπορεί να εξαπλωθεί στα χέρια, κάτι που από μόνο του είναι ένα δυσάρεστο καλλυντικό ελάττωμα. Ταυτόχρονα, δεν θα είναι δυνατή η απόκρυψη του μύκητα των νυχιών: τα εκτεταμένα νύχια και το βερνίκι θα επιδεινώσουν μόνο την κατάσταση, δημιουργώντας ένα «φαινόμενο θερμοκηπίου» για το πιάτο. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο μύκητας αρχίζει να εξαπλώνεται ακόμη πιο έντονα.

Ο κίνδυνος της νόσου είναι ότι η μυκητιασική λοίμωξη δεν υποχωρεί μόνη της και χωρίς θεραπεία. Αντίθετα, προχωρά περαιτέρω, εξαπλώνεται σε διάφορα σημεία του σώματος. Για παράδειγμα, χαρακτηριστικό ξεφλούδισμα και φαγούρα εμφανίζονται στη βουβωνική χώρα, το κεφάλι και τους μηρούς.

Με παρατεταμένη και χωρίς θεραπεία ονυχομυκητίαση, αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης διαβητικού ποδιού, κατά την οποία εμφανίζονται τροφικά έλκη στα πόδια. Υπάρχει κίνδυνος σχηματισμού γάγγραινας εάν ο ασθενής έχει διαβήτη ή αγγειακές παθολογίες των κάτω άκρων.

Σε οποιαδήποτε μορφή ανοσοανεπάρκειας, η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί στο δέρμα και να προκαλέσει αλλεργικά εξανθήματα ή ξεφλούδισμα.

Διαγνωστικά

Ένας δερματολόγος εμπλέκεται στον εντοπισμό, τη θεραπεία και την πρόληψη μυκητιασικών λοιμώξεων. Εάν παρατηρήσετε τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του μύκητα των νυχιών, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να κλείσετε ένα ραντεβού με έναν ειδικό.

Πότε πρέπει να δείτε έναν γιατρό:

• η πλάκα του νυχιού είναι παραμορφωμένη ή πολύ λεπτή.
• Κάτω από τα νύχια εμφανίστηκαν λευκές κηλίδες.
• το νύχι καταστρέφεται, θρυμματίζεται ή ξεφλουδίζει.
• κίτρινη κηλίδα στο νύχι?
• η επιφάνεια του νυχιού έχει αλλάξει χρώμα σε γκρι, καφέ, κιτρινωπό, μερικές φορές με μαύρη ή πράσινη απόχρωση.

Ο γιατρός θα αξιολογήσει οπτικά την κατάσταση της πλάκας και του κρεβατιού των νυχιών, του δέρματος και των βλεννογόνων. Στη συνέχεια θα κάνει δερματοσκόπηση, δηλαδή θα εξετάσει την πάσχουσα περιοχή με πολλαπλή μεγέθυνση. Η μέθοδος σάς επιτρέπει να αξιολογήσετε το χρώμα της επιφάνειας και τη δομή της πλάκας των νυχιών και να καταγράψετε τις μικρότερες αλλαγές στο νύχι και στους μαλακούς ιστούς. Με τη βοήθεια της δερματοσκόπησης, είναι δυνατό να προσδιοριστεί με ακρίβεια το βάθος της μυκητιακής νόσου των νυχιών και να γίνει διάγνωση.

Ο δερματολόγος θα συλλέξει αναμνήσεις και θα σας ρωτήσει για τις χρόνιες παθήσεις, τα φάρμακα που παίρνετε, τον τρόπο ζωής και τη διατροφή.

Για να διευκρινιστεί η διάγνωση της ονυχομυκητίασης, μπορεί να χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις. Μερικές φορές απαιτούνται διαβουλεύσεις με σχετικούς ειδικούς - δερματοφλεβολόγο, ενδοκρινολόγο, αλλεργιολόγο και άλλους.

Εργαστηριακή έρευνα

Η πιο ακριβής εργαστηριακή μέθοδος χρησιμοποιεί συνήθως μικροσκοπική και πολιτισμική μελέτη βιοϋλικού. Η μέθοδος μικροσκοπίας περιλαμβάνει ειδική εξέταση ΚΟΗ. Σε αυτή την περίπτωση, λαμβάνεται δείγμα της πλάκας του νυχιού, τοποθετείται σε διάλυμα καλίου για να καταστραφεί η κερατίνη και το τελικό βιοϋλικό εξετάζεται σε μικροσκόπιο φωτός. Η μικροσκόπηση σάς επιτρέπει να μελετήσετε τη φύση της μόλυνσης, να επιβεβαιώσετε ή να αποκλείσετε την παρουσία ενός μύκητα.

Ο τύπος του παθογόνου μπορεί να προσδιοριστεί χρησιμοποιώντας τη μέθοδο καλλιέργειας. Σε αυτή την περίπτωση, το βιοϋλικό σπέρνεται σε ειδικό θρεπτικό μέσο και στη συνέχεια αναπτύσσεται. Μετά από δύο έως τρεις εβδομάδες, μπορείτε να αποκρυπτογραφήσετε το αποτέλεσμα και να προσδιορίσετε τον τύπο καλλιέργειας που καλλιεργήθηκε. Ωστόσο, η ευαισθησία της μεθόδου καλλιέργειας δεν υπερβαίνει το 50%.

Η μέθοδος της βιοψίας χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά. Είναι πιο εντάσεως εργασίας, αλλά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και σας επιτρέπει να μάθετε με 100% πιθανότητα αν υπάρχει μυκητιασική λοίμωξη. Χρησιμοποιώντας ένα λεπτό νυστέρι, το ίδιο το νύχι και το κρεβάτι αποκόπτονται. Η διαδικασία γίνεται υπό αναισθησία. Το βιοϋλικό που προκύπτει αποστέλλεται σε διάλυμα φορμαλδεΰδης και στη συνέχεια πραγματοποιείται ιστολογική ανάλυση στο εργαστήριο. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν επιτρέπει σε κάποιον να προσδιορίσει με ακρίβεια τον τύπο του παθογόνου.

Επίσης, με την ονυχομυκητίαση, μπορεί να απαιτηθούν πρόσθετες εξετάσεις. Για παράδειγμα, οι γιατροί συμβουλεύουν τον έλεγχο της ηπατικής και νεφρικής λειτουργίας: λήψη βιοχημικής ανάλυσης και εξέταση για ιογενή ηπατίτιδα.

Θεραπεία

Μετά τη διάγνωση, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει ένα σχέδιο θεραπείας. Συνήθως χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι:

1. Τοπική θεραπεία.Στην περίπτωση αυτή, ο αντιμυκητιακός παράγοντας εφαρμόζεται στην ίδια την επιφάνεια του αλλαγμένου νυχιού ή των περιγλώσσιων ραβδώσεων. Το μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι το φάρμακο δεν φτάνει πάντα στην πηγή της παθολογίας, επειδή ο μύκητας μπορεί να επηρεάσει τα βαθύτερα στρώματα. Επομένως, όταν η μόλυνση διεισδύει στην κλίνη του νυχιού και η ολική ονυχομυκητίαση, τα τοπικά εξωτερικά σκευάσματα μπορεί να είναι αναποτελεσματικά. Η θεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο για την επιφανειακή λευκή και άπω-πλάγια μορφή της νόσου, εάν δεν επηρεάζεται περισσότερο από το ένα τρίτο της πλάκας. Μεταξύ των πιο αποτελεσματικών θεραπειών κατά του μύκητα των νυχιών είναι οι κερατολυτικές αλοιφές/τζελ/κρέμες ή επιθέματα, βερνίκια με γαλακτικό, βενζοϊκό ή σαλικυλικό οξύ. Οι αντιμυκητιασικοί παράγοντες αφαιρούν το προσβεβλημένο μέρος του νυχιού και προάγουν την επούλωση των γύρω ιστών.
2. Συστημική θεραπεία.Αυτή είναι μια πιο αποτελεσματική προσέγγιση, που επιτρέπει στο 80-90% των περιπτώσεων να απαλλαγούμε εντελώς από τη μυκητιασική λοίμωξη. Σε αυτή την περίπτωση, η δραστική ουσία στα δισκία εισέρχεται στην πλάκα των νυχιών μέσω του αίματος. Τα συστηματικά φάρμακα λειτουργούν ακόμη και αν η μυκητιασική λοίμωξη έχει επηρεάσει την κλίνη και τη μήτρα των νυχιών. Τυπικά, το φάρμακο για τους μύκητες των νυχιών έχει παρατεταμένη δράση και λειτουργεί ακόμη και μετά το τέλος της χρήσης, καθώς παραμένει υψηλή συγκέντρωση του φαρμάκου στην περιοχή των νυχιών. Η θεραπεία πραγματοποιείται σε μαθήματα, ο χρόνος και το σχήμα εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου. Το μειονέκτημα αυτού του τύπου θεραπείας είναι ο κίνδυνος παρενεργειών από τα φάρμακα. Επίσης, η συστηματική θεραπεία έχει μια σειρά από αντενδείξεις: υπερευαισθησία στα φάρμακα, ηπατική ανεπάρκεια, νεφρική δυσλειτουργία, εγκυμοσύνη, θηλασμός.

Με τη συνδυασμένη μέθοδο, χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα εξωτερικοί παράγοντες και συστηματικά φάρμακα. Η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική και επιτρέπει τη μείωση της συνολικής διάρκειας της θεραπείας.

Εάν ο ασθενής πάσχει από συνοδά νοσήματα, πραγματοποιείται διορθωτική θεραπεία. Τέτοιες παθολογίες περιλαμβάνουν σακχαρώδη διαβήτη, ενδοκρινικές διαταραχές και κιρσούς.

Απαιτήσεις για τα αποτελέσματα της θεραπείας:

• απουσία οπτικών εκδηλώσεων μυκητιασικής λοίμωξης στο δέρμα και την πλάκα των νυχιών.
• απουσία μύκητα σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μικροσκοπικής ανάλυσης.

Έξι εβδομάδες (για μύκητες χεριών) ή 2, 5 μήνες (για ονυχομυκητίαση των ποδιών) μετά την έναρξη της θεραπείας, επαναλαμβάνονται οι εργαστηριακές εξετάσεις. Εάν δεν υπάρχουν αποτελέσματα θεραπείας και καμία θετική δυναμική, ο γιατρός αλλάζει το δοσολογικό σχήμα ή προσθέτει φάρμακα από άλλες ομάδες.

Εάν η ονυχομυκητίαση έχει οδηγήσει σε παραμόρφωση ή ολική βλάβη στην πλάκα του νυχιού, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική θεραπεία. Περιλαμβάνει πλήρη ή μερική αφαίρεση του προσβεβλημένου νυχιού. Οι χειρισμοί γίνονται με τοπική αναισθησία και έχουν σύντομη περίοδο αποκατάστασης. Μετά τη διαδικασία, οι γιατροί συνιστούν τη χρήση αντισηπτικών και αντιμυκητιασικών εξωτερικών παρασκευασμάτων. Μερικές φορές συνταγογραφούνται φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες σύμφωνα με τις ενδείξεις.

Πρόληψη

Η πρωτογενής πρόληψη της ονυχομυκητίασης περιλαμβάνει τη διατήρηση της προσωπικής υγιεινής και την προσεκτική φροντίδα του δέρματος των ποδιών. Το πιο σημαντικό είναι να αποτρέψετε μικροφθορές, εκδορές και υπερβολική εφίδρωση. Με τραυματισμούς και υψηλή υγρασία, η πιθανότητα περαιτέρω εξάπλωσης της μυκητίασης είναι πολύ μεγαλύτερη.

Οι δερματολόγοι συμβουλεύουν να ακολουθήσετε τις ακόλουθες συστάσεις για την πρόληψη του μύκητα:

• Φροντίστε την υγιεινή των νυχιών σας.Αλλάζετε τις κάλτσες και τα καλσόν σας καθημερινά, πλένετε τα πόδια σας αφού επισκεφτείτε δημόσιους χώρους. Χρησιμοποιήστε μόνο τα δικά σας είδη μανικιούρ και πεντικιούρ, καθώς η μόλυνση συχνά μεταδίδεται μέσω των εργαλείων των μολυσμένων ατόμων.
• Χρησιμοποιήστε ατομικά παπούτσια, μην τα φοράτε πίσω από άλλα άτομα.Προσπαθήστε να μην περπατάτε ξυπόλητοι σε δημόσιους χώρους - πισίνες, ντους και αποδυτήρια σε γυμναστήρια (οπουδήποτε υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από μύκητες). Είναι καλύτερα να έχετε μαζί σας λαστιχένιες σαγιονάρες ή σαγιονάρες. Μετά την επίσκεψη σε δημόσιους χώρους, περιποιηθείτε τα πόδια σας με τοπικούς αντιμυκητιακούς παράγοντες.
• Αποφύγετε να κρατάτε τα πόδια σας συνεχώς υγρά.Το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» δημιουργεί παπούτσια κατασκευασμένα από συνθετικά υλικά, καθώς και παπούτσια πολύ στενά και με λάθος μέγεθος. Εάν τα πόδια σας ιδρώνουν συχνά, αλλάξτε τις κάλτσες σας καθημερινά ή ακόμα και πολλές φορές την ημέρα. Εάν τα πόδια σας βραχούν, καλύτερα να αλλάξετε τις κάλτσες σας και να στεγνώσετε σωστά τα παπούτσια σας. Εάν είναι απαραίτητο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντιιδρωτικά για τα πόδια σας.

Η δευτερογενής πρόληψη περιλαμβάνει απολύμανση παπουτσιών ή γαντιών (εάν η βλάβη επηρεάζει τα χέρια). Για αυτό, χρησιμοποιείται ένα αλκοολούχο διάλυμα ενός αντισηπτικού. Η απολύμανση πρέπει να γίνεται στην αρχή και σε όλη τη διάρκεια της θεραπείας.

Εάν έχετε οποιαδήποτε βλάβη στην πλάκα των νυχιών σας, θα πρέπει να επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό για να αποφύγετε τη μόλυνση.

Πρόβλεψη

Στα αρχικά σημάδια μυκητίασης της πλάκας των νυχιών, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει η αντιμυκητιακή θεραπεία, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα θεραπείας της νόσου και αποκατάστασης της κατεστραμμένης πλάκας.

Εάν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα, η βλάβη μπορεί να εξελιχθεί σε ολική μορφή και να καλύψει ολόκληρη την πλάκα του νυχιού. Σε αυτή την περίπτωση, η θεραπεία της ονυχομυκητίασης διαρκεί περισσότερο, αλλά με την προσεκτική τήρηση των ιατρικών οδηγιών, ο ασθενής αναρρώνει με ασφάλεια.

Απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις

Πώς να απαλλαγείτε από τους μύκητες στα νύχια στο σπίτι;

Εάν παρατηρήσετε χαρακτηριστικά σημάδια της νόσου (χωρισμός νυχιού, μαύρο νύχι, αλλοιωμένη πλάκα νυχιών κ. λπ. ), είναι προτιμότερο να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο το συντομότερο δυνατό. Ένας έμπειρος γιατρός θα εξετάσει τη βλάβη και θα συστήσει αποτελεσματικές θεραπείες κατά του μύκητα των νυχιών. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα χάσετε πολύτιμο χρόνο, επειδή οι λαϊκές θεραπείες συχνά αποδεικνύονται αναποτελεσματικές.

Συχνά, διαλύματα ξυδιού, σόδας, ιωδίου, σελαντίνης ή βοτάνων χρησιμοποιούνται για μύκητες των νυχιών. Ωστόσο, αυτές οι θεραπείες μπορούν να λύσουν μόνο το επιφανειακό πρόβλημα. Εάν ο μύκητας έχει ήδη διεισδύσει στο κρεβάτι και τη μήτρα των νυχιών, οι παραδοσιακές μέθοδοι θα είναι άχρηστες. Αντίθετα, συχνά προκαλούν φλεγμονή, ερεθίζοντας τους μαλακούς ιστούς. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζονται μικροτραύματα, τα οποία μπορούν να επιδεινώσουν την πορεία της νόσου και να προκαλέσουν δευτερογενείς λοιμώξεις.

Μπορεί το νοικοκυριό μου να εμφανίσει μύκητες χεριών ή ποδιών από εμένα;

Εάν ακολουθείτε απλούς κανόνες προσωπικής υγιεινής, η πιθανότητα να μολυνθείτε από μύκητα είναι ελάχιστη. Και συγκεκριμένα:

• καθαρίστε το σπίτι πιο συχνά.
• χρησιμοποιήστε μόνο τις δικές σας πετσέτες, κάλτσες, καλσόν, παπούτσια.
• φοράτε κλειστά παπούτσια εσωτερικού χώρου και μην τα μοιράζεστε με κανέναν.
• Πλένετε τα κλινοσκεπάσματα και τις κάλτσες σε υψηλές θερμοκρασίες και μετά σιδερώνετε με ατμό.

Εάν πολλά άτομα σε μια οικογένεια διαγνωστούν με βλάβη στα νύχια, τότε όλοι θα πρέπει να υποβληθούν σε αντιμυκητιακή θεραπεία.

Μπορώ να βάψω τα νύχια μου με διακοσμητικό βερνίκι ή να κάνω επίστρωση τζελ κατά τη θεραπεία του μύκητα των νυχιών;

Δεν συνιστάται να κάνετε μανικιούρ κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καθώς αυτό μπορεί να επιδεινώσει την εξάπλωση της μυκητιασικής λοίμωξης.

Είναι δυνατόν να θεραπεύσετε πλήρως τον μύκητα των νυχιών των ποδιών;

Η ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αλλά η θεραπεία μπορεί να είναι χρονοβόρα λόγω υποτροπών. Η υποτροπή εμφανίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• εάν ο ασθενής παραμελήσει τις συνταγές του ειδικού.
• η διάρκεια του μαθήματος υπολογίζεται λανθασμένα.
• υπάρχουν πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου - σακχαρώδης διαβήτης, φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων, επαγγελματική ή αθλητική δραστηριότητα.

Υπάρχει κίνδυνος υποτροπής με μυκητιασική λοίμωξη;

Η δευτερογενής εξάπλωση του μύκητα συμβαίνει, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνια. Η επαναμόλυνση είναι δυνατή μόνο στο 10% των περιπτώσεων. Ωστόσο, με την έγκαιρη θεραπεία υπό την επίβλεψη ειδικού, η πιθανότητα μόλυνσης είναι ελάχιστη.